ალბათ სათაურმა გაფიქრებინად, რომ უნივერსიტეტის, სწავლის ან რაიმე კონკრეტული დეტალის ლანძღვას წაიკითხავთ, მაგრამ ასე არ არის, შეურაცხყოფა ზოგჯერ მოსაბეზრებელია; უბრალოდ მინდა დაინახოთ, როგორია სტუდენტების უმრავლესობის ტიპიური მდგომარეობა დღეს.
სწავლა (მას შეიძლება ეგრედ წოდებულიც დავარქვათ, ზოგიერთ შემთხვევაში), როგორც ყოველთვის 9 საათზე იწყება; თუმცა მეორე და მეოთხე კურსელები, მხოლოდ პირველ საათზე უერთდებიან სტუდენტური ცხოვრების ყოველდღიურობას. უერთდებიან- ეს ოფიციალურად, თუმცა აქაც არსებობს გამონაკლისები, რომელთა რიცხვი საკმაოდ დიდია. სწორედ ეს უკანასკნელნი (მეოთხე კურსელები) არ დადიან უნივერსიტეტში ყოველდღიურად. არა თუ არ დადიან, “ურცხვად აცდენენ და შლიან” სასწავლო პროცესს.
დიახ, მეგობრებო, თქვენ შეიძლება იღიმით, მაგრამ ამ დროს ნამდვილად ცდება თანხა, რომელსაც იხდიან სტუდენტები; ლექტორის ნერვები და დრო; ზოგჯერ განათლებაც, რადგან წინა საღამოს კარგად “მოემზადა” ლექციისთვის და კიდევ ერთხელ გადაიმეორა მასალა, რომელიც სტუდენტებისთვის უნდა გაეცნო. ამ დროს კი ასეთ სტუდენტთა უმრავლესობა, ეზოში მშვიდად დგას (რადგან ახლა ზამთარია და ცივა, უფრო უნივერსიტეტის კორიდორში გათბობასთან, ან ბიბლიოთეკაში, ან კიდევ ცარიელ აუდიტორიაში), ან ურცხვად ნებივრობს საწოლში. ამის შედეგი ის არის, რომ რეიტინგულზე, რომელზეც 20 ქულა იწერება, ლექტორთა ნაწილი ითვალისწინებს არდასწრებას და არა მარტო სემინარის ქულას არ წერს, არამედ უშუალოდ ამ გასაცოდავებული ქულიდანაც აკლებს რაღაც ნაწილს ან სასწაულებრივად მკაცრობს წერითი ნაშრომის გასწორებისას. Continue reading “უნივერსიტეტი, როგორც სასჯელი”
დაღლილი ალუბლის ბლოგი 